In de volkstuinen van Gentbrugge
Omdat ons tuintje te klein is voor een deftige moestuin, delen we sinds kort een volkstuintje in Gentbrugge. Toen ik er op een zonnige lentedag voor het eerst kwam, was ik overweldigd door de explosie van geuren die me tegemoet kwam. De geur van barbecue en verse kruiden, de geur van compost en bezwete bovenlijven. De geur van lente die in aantocht was en die de zomer beloofde (há!). Het geluid kwam erna. Het gesis van de barbecues, het gejoel van rennende kinderen, het gerakel in rulle, vruchtbare aarde. Het geraas van de autostrade die ook de Gentbrugse Meersen jammerlijk doorklieft, verdween zo al snel op de achtergrond.
In de volkstuinen van Gentbrugge is de magie van de schepping tastbaar aanwezig. De een creëert en onderhoudt minutieus gemillimeterde perkjes, de ander creëert een smakelijke chaos van kruiden, groenten en bloemen. Maar allemaal doen ze iets groeien, creëren ze leven van kleine zaadjes. Ik moest meteen denken aan een enclave Russische Datsja's, een kleine oase van geluk waar je even kan ontsnappen aan de drukte van de stad.
Toen we nog in Mariakerke woonden, deelden we een veel te groot stuk moestuin waar het in het weekend vechten was tegen het onkruid onder meewarige blikken van doorgewinterde en vaak gepensioneerde tuinders die daar heelder dagen hun eega ontvluchtten. In de week hadden we het vaak te druk en dat moesten we in het weekend bekopen want onkruid trekt zich niks aan van werk- of weekenddagen. In het weekend trokken we dus onkruid uit, en af en toe ook wel eens scheutjes van geplante groenten omdat we in onze onwetendheid het verschil niet meer zagen. Nog een reden om kort op de bal te spelen en onkruid geen kans te laten.
Die gepensioneerde amateurtuinders waren ook niet vies van spuiten en bemesten en schudden alwetend hun hoofd toen we vertelden dat we het liever biologisch deden. Roze korrels waren naar 't schijnt een absolute must en onbespoten prei was werkelijk ongehoord.
Er zaten ook mollen en toen ze ons vroegen om samen te investeren in een hoogtechnologisch anti-mollen systeem, pasten we beleefd. Ik had me laten vertellen dat mollen 's morgens om 5 uur naar boven kwamen en op een frisse lentemorgen stond ik daar dus voor een molshoop met een spade in de hand, klaar om toe te slaan (geen zorg, ik ben ondertussen diervriendelijker geworden). Helaas was het uur net veranderd en was de mol niet van de partij. Ik heb er wel een uur genoten van het ontwaken van de tuin. Merels kunnen mooi fluiten jong.